Kroniek van verraad: hoe de "informant" van een plan dat mislukte en eindigde met de dood van zijn partner, handelde.

Leandro Lele Gatti verlaat Mr. Jones, de club waar hij als dj werkt in Playa Grande, Mar del Plata. Het is bijna 6:00 uur 's ochtends op zondag 26 september 2021. Het is donker en het geluid van de oceaan is te horen. Op de parkeerplaats wordt hij aangesproken door twee mensen op een Benelli : Luis Itzcovich, de bestuurder, en José Maximiliano Vergara, de passagier. Een paar meter verderop rijdt een derde handlanger, Eduardo Urra Zapata, in een Renault Clío.

Met een pistool bedreigt Vergara Gatti en eist zijn rugzak, waarin hij naar verluidt de opbrengst van de nachtclub bewaart: drie tot vier miljoen pesos. Lele verzet zich, verzet zich en wordt in de borst geschoten . Later, volgens de reconstructie, beseffen de overvallers dat ze hun doelwit kwijt zijn: Gatti's tas bevatte geen geld, alleen een computer en werkbenodigdheden zoals een koptelefoon en kabels...

Kort nadat het onderzoek was begonnen, verklaarde officier van justitie Andrea Gómez zonder aarzelen: de overval was gepland op basis van informatie van Fernando Romito , hoofd beveiliging van de heer Jones, over de bewegingen van de werknemers en het tijdstip waarop zij het geld van de collectie zouden overmaken.

De misdaad veroorzaakte opschudding in de publieke opinie. Sergio Berni, minister van Veiligheid van de provincie Buenos Aires, reisde diezelfde zondag naar Mar del Plata. De volgende dag, maandag de 27e, gaf Itzcovich zich aan bij politiebureau 9 in de badplaats. Romito werd tien dagen later gearresteerd op Houssay 7600, vlakbij zijn huis in Camet. Vergara werd anderhalf jaar later, in januari 2023, gearresteerd in de wijk Belisario Roldán. Urra Zapata, die in de auto wachtte, is nog steeds op vrije voeten.

In mei 2025 oordeelde het Derde Strafhof, bestaande uit de rechters Fabián Riquert, Juan Manuel Sueyro en Federico Wacker Schröder, dat Vergara en Itzcovich schuldig waren aan "moord tijdens een overval verergerd door het gebruik van een vuurwapen", terwijl Romito werd aangemerkt als een "noodzakelijke deelnemer".

Vergara werd veroordeeld tot 15 jaar gevangenisstraf, Romito tot 14 jaar en Itzcovich tot 13,5 jaar. Naast de straffen kreeg Romito de collectieve straf om een ​​specifieke reden: hij werkte samen met Lele, ze zagen elkaar regelmatig en volgens de bevindingen van de rechtbank was hij degene die de informatie verstrekte die nodig was om het plan te bedenken dat leidde tot de moord op de DJ.

Fernando Romito is blond, heeft een kortgeknipt kapsel, lichte ogen en is 1,80 meter lang. Hij komt uit een middenklassegezin. Voordat hij in Penal Unit 15 in Batán werd ondergebracht, woonde hij bij zijn vader; hij was bij hem ingetrokken om voor hem te zorgen , omdat hij leukemie had. "Ik heb hem niet alleen geholpen", legt Paula Oviedo, Romito's advocaat, uit. "Ik heb hem ook naar Buenos Aires begeleid wanneer hij een medische controle nodig had."

Op een boerderij in de buurt van Camet fokte en trainde zijn vader rashonden: hij had twee specialiteiten: de Duitse herder en de Franse bulldog. Zijn moeder woont in Plaza Mitre, een wijk met villa's en klassieke gebouwen in het centrum van Mar del Plata. Zijn ouders waren gescheiden maar niet gescheiden en onderhielden een goede relatie.

Naast het helpen van zijn vader met de honden, probeerde Romito op 43-jarige leeftijd ook zijn eigen kapsalon te runnen. Maar de zaak liep op niets uit en hij moest de deuren sluiten . Op vrijdag en zaterdag, van 9.30 tot 6.00 uur, was hij hoofd beveiliging bij Mr. Jones, de elektronische muziekclub op slechts enkele meters van de oceaan.

"Fernando werkte al een tijdje in de beveiliging", zegt de 45-jarige Aldo Miglioli, een tijdje Romito's collega bij Mr. Jones. "Daarvoor werkten we samen bij Da-kiosken, waar we sigaretten, snoep en Pago Fácil verkochten... Zo werden we goede vrienden. Hij steunde me in een heel moeilijke periode in mijn leven, en daar zal ik hem altijd dankbaar voor zijn."

Met een middelbareschoolopleiding was "Fer", of "Romi", zoals zijn naasten hem noemden, ook manager en veilingmeester geweest. Hij was gescheiden van de moeder van zijn twee kinderen, met wie hij weinig contact had.

"Hij had een rechtszaak aangespannen tegen zijn ex-vrouw omdat hij alimentatie voor haar verschuldigd was", legt Marcelo Savioli Coll, de advocaat van de familie Gatti, uit. "Hij was altijd een stoere kerel, een nachtbraker, gewend om gunsten te geven en te ontvangen, en met de macht om te bepalen wie wel en niet de club in mocht ."

De moeder en broer, van beroep smid, willen liever niet over de zaak praten.

Had de voormalige veiligheidschef financiële problemen? In ieder geval geen dringende: hij bezat een auto en een motor... "En wat bezittingen die hij met zijn moeder en broer moest delen zodra de opvolgingsprocedure was afgerond: zijn vader was begin september 2021 overleden, kort voor de moord op Gatti", legt zijn advocaat Oviedo uit.

Bij de veroordeling van Romito achtte de rechtbank Itzcovichs verhaal doorslaggevend: "Ik stemde in met deze overval omdat ik een paar dagen eerder mijn baan was kwijtgeraakt: mijn vrachtwagen was kapot en ik kon niet gaan scharrelen," zei hij. Hij voegde eraan toe dat hij, terwijl hij nadacht over hoe hij de huur en het eten zou betalen, twee kennissen tegenkwam, Vergara en Urra Zapata, die hem een ​​"baan" aanboden.

In dezelfde verklaring wees Itzcovich Romito aan: hij zei dat Vergara en Urra Zapata hem hadden uitgelegd dat de overval "een actie van een bewaker van de club was, dat het iets eenvoudigs was."

"Het enige wat ik hoefde te doen was op de motor rijden... Het zou een toevalstreffer zijn. Ze hadden me foto's laten zien van de man die met een bruine leren rugzak met drie miljoen pesos zou komen aanzetten... Ik accepteerde omdat ik nooit zoveel geld zou hebben ... Ze zeiden dat het om zes uur 's ochtends zou zijn... De club sloot om vijf uur, maar tussen het afruimen van de tafels en het opruimen van de spullen door zouden de medewerkers een uur later vertrekken naar de parkeerplaats."

Volgens aanklager Gómez kende Romito José Maximiliano Vergara, de schutter. Dat werd bevestigd doordat de veiligheidschef de contactgegevens van de dader op zijn mobiele telefoon had staan.

Romito verklaarde dat hij het nummer had omdat hij ooit Vergara's broer, Claudio, had ingehuurd om bij Mr. Jones te werken. Omdat hij geen mobiele telefoon gebruikte, communiceerden ze via de telefoon van José Maximiliano.

Tijdens de rechtszaak presenteerde aanklager Berlingeri een audio-opname die Romito's situatie nog ingewikkelder maakte. "Pablo... ze hebben iemand buiten beroofd... ze hebben Lele neergeschoten... ze wilden hem niet beroven... Je weet wel waar ze op uit waren," vertelde de voormalige beveiliger aan Pablo Giménez, zijn supervisor bij het beveiligingsbedrijf.

Het bericht werd om 7:03 uur verzonden , enkele minuten na de moord op Gatti. "Hij probeerde contact op te nemen met een van de beveiligers van de club omdat hij besefte dat de dj per ongeluk was neergeschoten. En hij maakte duidelijk dat hij het doelwit van de criminelen kende", legt officier van justitie Berlingeri uit.

Na een korte pauze voegt hij eraan toe: "Vanaf datzelfde moment is er een tweede audio-opname waarin Romito communiceert met de persoon die bij Gatti woonde. Hij vertelt hem wat er is gebeurd en zegt: 'Maar het was niet voor hem bedoeld, maak je geen zorgen...' Hoe wist hij dat de overval en de schietpartij niet voor Gatti bedoeld waren? Toen er nog niets bekend was, wist Romito alles al."

Het Openbaar Ministerie stelde ook dat de veiligheidschef van de heer Jones deelnam aan de eerste mars om gerechtigheid te eisen , niet omdat hij de pijn deelde, maar als een vorm van simulatie , alsof hij een familielid of vriend van Lele was, en op die manier kon hij zichzelf indekken.

"De experts ontdekten ook dat Romito een foto op zijn mobiele telefoon had staan ​​met Itzcovich (de bestuurder van de motor) en dat hij deze kort na die nacht had verwijderd", voegde Savioli Coll toe.

In zijn verklaring verklaarde Vergara dat het plan was om te wachten tot Romito de club zou verlaten met twee mensen die het geld in hun rugzakken zouden dragen. "Ik moest ze het pistool laten zien, Romito zou zich op hen storten alsof hij ze wilde beschermen, en wij zouden de rugzakken meenemen."

Het plan mislukte omdat degenen die het geld moesten overmaken, vertraging opliepen. "We kwamen net uit de pandemie... Die avond hadden ze de club een uur langer open laten blijven. Dus in plaats van dat de leden met het geld vertrokken, zoals gebruikelijk, vertrok Gatti als eerste... De motorrijders raakten in de war, en wat er gebeurde, gebeurde... Maar niemands dood was ooit gepland."

"Ik weet dat ik geen vergeving van God heb", concludeerde Vergara, wiens strafblad besmet was: in 2017 was hij veroordeeld tot vier jaar gevangenisstraf voor zware doodslag. Onder invloed van alcohol crashte hij met de motor waarop hij reed, wat de dood van een jongeman die bij hem was tot gevolg had. Voor de rechtbank beweerde hij ook dat hij moeite had om werk gedaan te krijgen omdat de haven van Mar del Plata "zeer gesloten" was.

De slanke en pezige Fernando Romito kleedde zich elegant voor zijn werk in de disco: een wit overhemd, een zwarte stropdas en een bijpassende jas. Hij droeg ook oorbellen met studs.

Als lid van het beveiligingsbedrijf Cup Forward was zijn voornaamste taak het bewaken van de deur en het beveiligen van iedereen die de club bezocht: modellen, zangers, mediapersoonlijkheden, voetballers... Soms ontstonden er conflicten met mensen die te veel dronken, vooral op de "Bresh-feestjes", of onder invloed waren van synthetische drugs.

Romito's omgang met de werknemers van meneer Jones, Gatti en de rest van de mensen die er werkten (onder andere barmannen en schoonmakers) was hartelijk maar afstandelijk, juist omdat hij ook een oogje op ze moest houden: aan het eind van de dag controleerde hij hun rugzakken om er zeker van te zijn dat ze niets hadden meegenomen, vooral geen flessen van de duurste drankjes.

"Fernando was een professional van topklasse; hij lette op elk detail", vervolgt zijn vriend Aldo Miglioli, die hem in de gevangenis van Batán bezoekt en hem "koopwaar" brengt: eten, kleding... "Als hij iets met de moord op Gatti te maken had gehad, had hij het me verteld."

Tijdens het proces eiste officier van justitie Fernando Berlingeri een gevangenisstraf van 20 jaar voor Vergara en 18 jaar voor Itzcovich en Romito. In zijn betoog beschouwde hij Vergara en Itzcovich als mededaders van "moord tijdens een overval, verergerd door het gebruik van een vuurwapen". Tegelijkertijd hield hij vol dat Romito een noodzakelijke deelnemer was aan de misdaad en handelde als een "verrader".

Marcelo Savioli Coll, de advocaat van de familie Gatti, vroeg om strengere straffen: hij vond dat Vergara 25 jaar gevangenisstraf zou moeten krijgen en zijn medeplichtigen 21 jaar.

Met gebroken hart verwachtten Miguel en Noemí, Leles ouders, levenslange gevangenisstraf voor hen allen. Daarom reageerden ze woedend toen de rechtbank het vonnis voorlas. "We eisen volledige gerechtigheid voor de afschuwelijke moord op onze zoon," verklaarde Miguel. "Hij ging om negen uur 's avonds naar zijn werk en om zes uur 's ochtends kregen we te horen dat hij was aangevallen en neergeschoten door deze mensen die iemand hadden vermoord alsof ze koffie gingen drinken of brood gingen kopen . De pijn die deze moordenaars veroorzaakten is onmetelijk. Lele was onze adoptiezoon... Hij kwam met veel liefde in ons leven."

"Ik weet niet hoe we onze hoofden uit de ruïnes moeten steken die ze hebben achtergelaten nadat ze onze zoon hebben begraven," zei Noemí.

De woede van de vader van "Lele" Gatti na het proces voor de dood van zijn zoon. pic.twitter.com/7zutlNrDNm

— La Capital Mar del Plata (@lacapitalmdq) 8 mei 2025

Paula Oviedo, Romito's advocaat, houdt de onschuld van haar cliënt vol. Volgens haar advocaat had de beveiliger "niets met de misdaad te maken", was hij "weer zo'n bedrieger, gewoon een van de vele die in rechtszaken de kop opsteken", en gaven ze hem de schuld van alles om "een verantwoordelijke te vinden en de mediadruk te smoren", net toen de parlementsverkiezingen van 2021 naderden.

-Waar was Romito toen Gatti werd neergeschoten?

-Als uw cliënt de informatie niet heeft verstrekt, wie heeft dat dan wel gedaan?

"Als Romito de precieze informatie had verstrekt, hadden degenen die Gatti vermoordden hun doel niet gemist... Twee mensen namen het geld van meneer Jones in twee rugzakken mee en werden bewaakt. En Gatti had niets in zijn rugzak..."

Eén ding is nooit onderzocht: de persoon die met Gatti samenwoonde, leed aan een verslaving... Hij had mogelijk schulden en bedacht een plan om Gatti te beroven. En hij nam contact op met Urra Zapata, die op haar beurt Itzcovich en Vergara kende, de twee die op de motor naar het plein waren gekomen. Er is hier ongetwijfeld iets duisters aan de hand... Hoe kan het dat Urra Zapata vier jaar later nog steeds voortvluchtig is? Omdat hij connecties heeft. En een hoop geld... Het rechtssysteem in Mar del Plata faalt al jaren. Daarom heb ik gevraagd om de zaak nietig te verklaren. En nu ga ik in beroep tegen Romito's vrijspraak.

-En wat dacht je van het contact van José Maximiliano Vergara dat ze op de telefoon van Romito vonden?

- Er heeft nooit een telefoongesprek tussen hen plaatsgevonden. Romito had zijn contactpersoon omdat Claudio Vergara, de broer van de verdachte, in dienst was bij meneer Jones.

-Maar er zijn audio-opnames van Romito die suggereren dat hij wist wat het plan was.

-Dat hangt af van ieders interpretatie... In de context van dat gesprek klopt die audio. Gelukkig is Romito niet in de jaren 60 in de Verenigde Staten geboren. Anders was hij medeplichtig geweest aan Kennedys dood...

-Romito's deelname aan de mars waarin gerechtigheid werd geëist, wekte ook argwaan.

-Dat vroeg de persoon die bij Gatti woonde hem via WhatsApp, zodat hij voor Gatti's ouders kon zorgen en journalisten op afstand kon houden...

In Batán deelt Romito een cel met drie andere gedetineerden. In het begin had hij het vreselijk moeilijk: hij werd zwaar mishandeld omdat hij werd beschouwd als lid van de "cap" (een verwijzing naar de politie), zoals mensen die in de beveiliging werken, worden genoemd.

Na verloop van tijd werd hij echter lid van het crisiscomité van de gevangenis. Hij is ook weer aan het werk gegaan als kapper. Hij krijgt bezoek van zijn moeder, zijn broer, een paar partners en zijn vriend Aldo . Als hij zich goed blijft gedragen, komt hij over ongeveer vijf of zes jaar in aanmerking voor voorwaardelijke vrijlating, na het uitzitten van tweederde van zijn straf.

"Levenslang in de gevangenis is verderfelijk en depersonaliseert je... En nog meer in het geval van iemand zoals hij, die geen recidivist is", zegt advocaat Savioli Coll. "Tijdens het proces, toen Batán naar de rechtbank werd overgeplaatst, leek hij koud, saai, alsof het hem allemaal niets kon schelen, met een schorre stem... En nu mist hij ook nog een tand."

Toen de rechtbank hem zijn laatste woorden liet uitspreken, hield Romito voet bij stuk en zei: "Het spijt me wat er is gebeurd. Ik hield heel veel van Lele. Ik was de eerste die hem hielp met een EHBO-doos toen hij gewond raakte."

"De andere twee verdachten, Vergara en Itzcovich, hebben zichzelf op de een of andere manier gerechtvaardigd door te bekennen en mee te werken aan het onderzoek", legt Savioli Coll uit.

-Hoe was Romito de dag dat hij werd veroordeeld?

- Hij was afwezig. Ik denk dat hij het zag aankomen. En hij vermeed foto's door geboeid de rechtszaal te verlaten.